18 matches
-
a poziției prețioase, atât de străină de curentele literare moderne. Aceasta nu i-a format cuta „artistică” de speța exclusivismului în opinii și a intoleranței față de alte formule artistice. Vladimir Streinu a fost departe de tipul de critic partizan și subiectivist pe care-l întâlnim încarnat în unele spirite agitate și querulante de felul lui Camil Petrescu sau Ion Barbu. El căuta valoarea și arta oriunde, și o recunoștea numaidecât acolo unde o găsea. ALEXANDRU GEORGE SCRIERI: Pagini de critică literară
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289977_a_291306]
-
criteriul prin care se evaluează ce este eficient pentru o societate în general, cât și ce este valoros în probleme de politică externă. Relațiile dintre putere și interes național sunt privite în mod diferit atât de către obiectiviști, cât și de subiectiviști. Obiectiviștii văd prin interes național justețea politicii externe a unui stat. De pildă, politologul american Hans Morgenthau arăta că "interesul național este standardul după care acțiunea politică trebuie judecată și direcționată, iar obiectivele politicii externe trebuie definite în raport cu acesta"12
Euroarmata şi apărarea României. Analiză de epistemologie constructivistă privind politica de securitate şi apărare comună a Uniunii Europene by Constantin Manolache [Corola-publishinghouse/Administrative/1432_a_2674]
-
judecată și direcționată, iar obiectivele politicii externe trebuie definite în raport cu acesta"12. El recunoștea faptul că tipul de interes care determină acțiunea politică într-o perioadă istorică determinată depinde de contextul politic și cultural în care se formulează politica externă. Subiectiviștii consideră că interesul național este determinat de voința politică a oficialităților unei națiuni. Practic interesul național este ceea ce hotărăsc cei care iau deciziile într-un stat. Explicarea comportamentului extern al statelor se face pe baza intereselor naționale și pe baza
Euroarmata şi apărarea României. Analiză de epistemologie constructivistă privind politica de securitate şi apărare comună a Uniunii Europene by Constantin Manolache [Corola-publishinghouse/Administrative/1432_a_2674]
-
remarcă, de altfel, faptul că Dilthey utilizează conceptul de Selbstbesinnung "în sensul cuprinzător al termenului clasic-filozofic de , care reunește în sine cunoștința teoretică și cunoștința practică". Drept urmare, "reflecția de sine", introspecția cum am tradus noi acest concept "nu are nimic <<subiectivist>> în sine" (vezi și I, nota 213), "ci este doar expresie a faptului că științele spiritului sunt, în sens riguros, atât științe teoretice cât și practice" (ibid., p. 97). Iar cum știm că teoria cunoașterii își are, pentru Dilthey, "fundamentul
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
formarea profesională a diverselor categorii de lucrători. Obsesia tehnologiștilor este aceea a dirijării corecte și a controlului procesului instructiv în vederea atingerii rezultatelor scontate, prespecificate. După Eisner, tehnologismul este cea mai brutală și mai dezumanizantă dintre toate cele cinci viziuni curriculare. Subiectiviștii sunt obsedați de problema sinelui și a „autorealizării” (self-actualization). După ei, curriculumul trebuie să organizeze școala și școlarizarea ca „ambianță” și „contexte adecvate”, favorizante pentru dezvoltarea individuală liberă, pentru descoperirea de sine și pentru formarea autonomă a personalității. Subiectiviștii cred
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
curriculare. Subiectiviștii sunt obsedați de problema sinelui și a „autorealizării” (self-actualization). După ei, curriculumul trebuie să organizeze școala și școlarizarea ca „ambianță” și „contexte adecvate”, favorizante pentru dezvoltarea individuală liberă, pentru descoperirea de sine și pentru formarea autonomă a personalității. Subiectiviștii cred că, în esență, curriculumul trebuie să fie „o experiență permisivă și de îmbogățire” a fiecărui learner cu cât mai multe dimensiuni și valori ale dezvoltării personale. Subiectiviștii sunt eminamente umaniști, precum Carl Rogers și Abraham Maslow. Dar Eisner și
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
individuală liberă, pentru descoperirea de sine și pentru formarea autonomă a personalității. Subiectiviștii cred că, în esență, curriculumul trebuie să fie „o experiență permisivă și de îmbogățire” a fiecărui learner cu cât mai multe dimensiuni și valori ale dezvoltării personale. Subiectiviștii sunt eminamente umaniști, precum Carl Rogers și Abraham Maslow. Dar Eisner și Vallance erau ei înșiși umaniști și de aceea critica subiectiviștilor era îngăduitoare. Reconstrucționiștii au obsesii sociale. Pentru ei, curriculumul trebuie conceput astfel încât să oblige școala să fie un
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
experiență permisivă și de îmbogățire” a fiecărui learner cu cât mai multe dimensiuni și valori ale dezvoltării personale. Subiectiviștii sunt eminamente umaniști, precum Carl Rogers și Abraham Maslow. Dar Eisner și Vallance erau ei înșiși umaniști și de aceea critica subiectiviștilor era îngăduitoare. Reconstrucționiștii au obsesii sociale. Pentru ei, curriculumul trebuie conceput astfel încât să oblige școala să fie un agent al schimbării și dezvoltării societății. Un curriculum reconstrucționist tinde să articuleze riguros și să armonizeze trebuințele individuale cu interesele sociale, astfel încât
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
factor de ameliorare a intervenției noastre asupra mediului social, instituțional, cultural etc." Recunosc în acest solfegiu al dlui Iorgulescu vechi arii, neliberale, ale activiștilor din cultură care îi somau pe intelectuali să termine cu critica "neconstructivă" și cu "negativismul" lor "subiectivist". Am auzit-o odată, prin 1988, pe una dintre sopranele culturii de partid, tovarășa Olivia Clătici, într-un recital pe această temă. Sînt de acord cu dl Adrian Iorgulescu că au fost intelectuali care au colaborat la greu cu regimul
Colaboraționiștii după Iorgulescu by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/10320_a_11645]
-
dominante � care se recrutau dintre intelectuali � caut? un alt model de dezvoltare �mprumut�nd idei liberale sau socialiste pe care le-au v?zut �nflorind �n Occident. Inteligen?ia ??rîi nu formeaz? totu?i un grup omogen. Departe de ?coală subiectivist? a lui Lavrov ?i Mihailovsky � care se mul?umesc s? se demarcheze de Tarde � se afl? grupul revolu?ionar, divizat �n �bisericu?e� (marxist? cu Lenin, anarhist? cu Kropotkin). To?i accept? �ns? ideea de progres c?ruia ?tiin?a
by Charles-Henry CUIN, François GRESLE [Corola-publishinghouse/Science/971_a_2479]
-
crede c] alegerea lor reprezint] „adev]rul” cu privire la modul în care ar trebui s] ne comport]m. Vor recunoaște, în schimb, c] ei nu fac altceva decât s] își exprime propriile sentimente. Mai mult, credința în tolerant] nu reprezint] apanajul subiectivistului. Cei care resping subiectivismul etic, și consider], în schimb, c] exist] adev]ruri morale obiective, ar putea totuși s] cread] c] ar trebui s] fie toleranți, considerând c] „ar trebui s] fim toleranți„ este unul dintre adev]rurile morale obiective
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
De aceea, nu înseamn] c], dac] accepți subiectivismul etic, trebuie s] concluzionezi c] „nimic nu este bine sau r]u”. Ai putea, de fapt, s] ai exact aceleași p]reri morale pe care le-ai avea dac] nu ai fi subiectivist. A fi subiectivist înseamn] doar c] înțelegi în mod diferit din punct de vedere filosofic ceea ce exprim] aceste p]reri. Ideea potrivit c]reia nimic nu este bine sau r]u poate fi numit] nihilism moral. În timp ce mulți filosofi au
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
înseamn] c], dac] accepți subiectivismul etic, trebuie s] concluzionezi c] „nimic nu este bine sau r]u”. Ai putea, de fapt, s] ai exact aceleași p]reri morale pe care le-ai avea dac] nu ai fi subiectivist. A fi subiectivist înseamn] doar c] înțelegi în mod diferit din punct de vedere filosofic ceea ce exprim] aceste p]reri. Ideea potrivit c]reia nimic nu este bine sau r]u poate fi numit] nihilism moral. În timp ce mulți filosofi au preferat subiectivismul, puțini
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
bine sau r]u în acel sens. Subiectivismul etic neag] faptul c] exist] fapte morale independente de sentimentele noastre. Dac] aceasta se înțelege prin nihilismul moral, atunci subiectivismul etic nu îl implic] pe cel dintâi. Totuși, merit] subliniat faptul c] subiectivistul nu este supus nihilismului moral în sensul original al termenului: subiectivistul nu este obligat s] spun] c] nimic nu conteaz] sau c] nimic nu este bine sau r]u. Evoluția istoric] a subiectivismului etic ilustreaz] un proces tipic teoriilor filosofice
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
c] exist] fapte morale independente de sentimentele noastre. Dac] aceasta se înțelege prin nihilismul moral, atunci subiectivismul etic nu îl implic] pe cel dintâi. Totuși, merit] subliniat faptul c] subiectivistul nu este supus nihilismului moral în sensul original al termenului: subiectivistul nu este obligat s] spun] c] nimic nu conteaz] sau c] nimic nu este bine sau r]u. Evoluția istoric] a subiectivismului etic ilustreaz] un proces tipic teoriilor filosofice. A început ca o idee simpl] - cu spusele lui David Hume
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
fi de nerezolvat sau, cel putin, nu ar putea fi soluționate pe c]i raționale. Bineînțeles, s-ar putea crede c] rațiunea n-ar mai avea nici un rol în etic]. Totuși, într-o ultim] încercare de a formula o perspectiv] subiectivist] potrivit] pentru judecată etic], am putea spune c]: un lucru este corect din punct de vedere moral dac] analiza naturii și a consecințelor sale ar genera sau ar susține un sentiment de aprobare a acestui lucru de c]tre o
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sunt considerate „subiectiviste”, acest lucru exist] doar într-un sens total diferit. Acestea nu echivaleaz] judec]țile morale cu afirmații ale faptului psihologic, deoarece nu le echivaleaz] cu nici un fel de afirmație real]. E adev]rât, sunt de acord cu subiectiviștii în respingerea atât a naturalismului obiectivistic, cât și a pretențiilor obiectiviste ale intuiționiștilor; dar numai atât au în comun. Subiectivismul, în sensul folosit aici, si prescriptivismul (sau emotivismul) sunt de o parte și de alta a principalei diviziuni a teoriilor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ca facultate a raționamentelor dialectice. Acest fapt nu poate fi ocolit; dimpotrivă, trebuie abordat cu toată atenția, fiindcă el pare a avea un anumit potențial non-judicativ, de vreme ce timpul nu are "poziția temeinică" dobândită prin activitatea sensibilității, imaginației și intelectului. Sensul "subiectivist" al timpului este însă subminat continuu în proiectul critic, prin alte sensuri ale sale: prin cel de idealitate, prin acela al nimicniciei timpului în absența "obiectului" etc. Ceea ce înseamnă că reducția judicativă, constând în recuperarea sensului de timp din toate
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]